O książce: rok / Pamięci Wsiewołoda Abdulowa Komu teraz i po co poezja? Jedynym sposobem, aby je napisać w dzisiejszych czasach, jest bycie szaleńcem. Albo poeta. Oleg Jegorow jest poetą. Życie wstrząsnęło nim dogłębnie w poszukiwaniu poezji. Ale nie zmieniła jego poglądu na sprawy – spokojnego i troskliwego. W swoich wierszach, zbieranych niemal przypadkowo przez 15 lat przebywania z nami w tym samym miejscu, nie chwyta ani siebie, ani innych za włosy. On nie ma czasu. Zbyt wyraźnie widzi, że świat jest nadal poetycki, choć o poezji nie chce wiedzieć. Banda biednych rybaków i pasterzy stworzyła religię chrześcijańską! Ile jedzenia wiecznie głodni piraci dali poetom? Czy rzeczywiście tak jest?... To wszystko! Złoty wiek poezji nie stracił jeszcze szansy na przeniknięcie naszej straszliwej rzeczywistości. Wiersze zawarte w książce świadczą o tym bez złości i stronniczości. Najbardziej zaskakujące jest to, że ich autor nie musiał przy tej okazji ani wznosić się, ani upadać. Z miejsca, w którym się znajduje, poezję widać we wszystkich zakątkach świata. V. Ukolov